Ik kwam uit de traditie van het zenboeddhisme; de zen-traditie heeft een lange geschiedenis waarin meditatie de belangrijkste beoefening is. Bij zen mediteer je vaak uren per dag in de zittende meditatiehouding, voor zolang als is voorgeschreven. En waar ik na vele jaren van beoefening van deze stijl van mediteren achter kwam, was dat ik er eigenlijk niet zo goed in was.

​​

​

'Ik denk dat veel mensen, wanneer ze pas met meditatie beginnen, merken dat ze er niet bijzonder goed in zijn — hun geest is druk, hun lichaam wil schuifelen en ze vinden het moeilijk om te kalmeren en rustig te zijn.'

​​

​

Mijn ervaring vanaf het begin was dus dat ik meditatie feitelijk heel moeilijk vond. En ik merk dat veel mensen het eigenlijk heel moeilijk vinden.

Heel vaak was mijn meditatie alles behalve meditatie. Het was heel veel strijd, veel pogingen mijn geest tot kalmte te brengen, veel proberen mijn gedachten te beheersen en veel proberen stil te zijn, zonder veel succes — op een paar magische momenten na, waarop meditatie zomaar gebeurde.

​​

​

'Op een dag praatte ik met mijn lerares, die zei: 'Als je de oorlog met je geest probeert te winnen, zul je eeuwig ín oorlog zijn.' Dat raakte me echt.'

​

​

Op dat moment besefte ik dat ik meditatie had gezien als een gevecht met mijn geest. Ik probeerde mijn geest rustig te krijgen. Plotseling dacht ik: 'Lieve hemel, eeuwig is wel vreselijk lang. Ik moet dit heel anders gaan bekijken.' Als ik door hiermee door te gaan voor altijd in oorlog met mijn geest zou verkeren, moest ik een manier vinden om dat niet te doen.

​

 

'Zonder het ook maar te beseffen, begon ik rustig en diepgaand te onderzoeken hoe het zou zijn om niet in gevecht te zijn met mijn eigen geest, met wat ik voelde, met mijn hele ervaring als mens.'

​​

​

Ik begon anders te mediteren. Ik liet het idee over wat meditatie hoorde te zijn los. Er zaten allerlei ideeën over meditatie in mijn geest. Ik werd geacht vredig te zijn; ik werd geacht een bepaald gevoel te hebben, voornamelijk dat van kalmte. Meditatie moest me in een verheven zijnstoestand brengen.

Maar omdat ik de techniek van meditatie zoals me die geleerd werd niet onder de knie kon krijgen, moest ik een andere manier van mediteren ontdekken, een die niet uitging van een techniek. Ik ging zitten en liet wat ik ervoer er gewoon zijn, heel intens.

​

Ik probeerde mijn ervaringen niet meer te beheersen.

​

Dat werd het begin van zelf ontdekken wat Ware Meditatie is. Vanaf dat moment is de manier waarop ik mediteer geïnspireerd door die verschuiving — door in plaats van de pogingen een techniek of discipline te vervolmaken, techniek en discipline werkelijk los te laten. ~ Uit het boek Ware meditatie van Adyashanti          

Adyashanti (geboren als Steven Gray, 1962) is een Amerikaanse spirituele leraar die regelmatig satsangs gaf in met name de Verenigde Staten, Europa en Australië. Zijn onderricht is een open uitnodiging om een pas op de plaats te maken en te onderzoeken en herkennen wat in de kern waar en bevrijdend is. Adyashanti is niet verbonden aan een bepaalde traditie of ideologie:

‘De waarheid waarnaar ik wijs is niet voorbehouden aan enig religieus gezichtspunt, geloof of dogma, maar staat open voor iedereen en is te vinden in alle mensen.’